اعتراضات گسترده کارگران پیمانکاری در منطقه ویژه پارس

روز ٢٩ مهر کارگران پیمانی منطقه ویژه پارس در اعتراض به ممنوعیت "کار اقماری" که اخراج گسترده ای از کارگران را در پی دارد، دست به اعتصاب زدند. بنا بر خبر از ابتدای آبانماه همه قراردادهای کار اقماری به "روزکاری" تبدیل خواهد شد. با این اقدام شمار بسیاری از کارگرانی که برای کار به مناطق ویژه اقتصادی درجنوب از جمله به عسلویه آمده اند، در خطر بیکارسازی وسیع قرار میگیرند. با این سیاست دولت راهی برای اجرایی کردن بیکارسازیها که ناشی از بن بست اقتصادی حاکم است، پیدا کرده است. در برابر این تعرضات اعتراضات گسترده ای در این منطقه شروع شده است.
"کار اقماری" نام نوعی شیفت کاری است که بیش از یک روز تعریف می شود و به ازای روزهایی که فرد کار می کند زمان استراحت برایش در نظر گرفته می شود. با کار اقماری با توجه به شرایطی که شرکت مربوطه برای کارگر مشخص کرده است، کارگر میتواند بطور مثال ١٤ روز سر کار باشد و بعد از چهارده روز برای سر زدن به خانواده به شهر خود بازگردد. "کار اقماری" تاکنون بیشتر برای مکان هایی در صنعت نفت که امکان اسکان دائم نفرات در آنجاها نیست، مثل دکل های حفاری چاههای نفت و گاز که در بیابان ها و مناطق صعب العبور مستقر می شوند و یا سکوهای نفتی در دریا که وظیفه تولید نفت را بر عهده دارند، کاربرد داشته است. اکنون این نوع شیفت کاری ممنوع اعلام شده است. با این تصمیم بسیاری از کارگران که در چنین مناطق سخت و دشواری به کار اشتغال دارند یا باید خانواده های خود را به مناطقی ببرند که هیچ آثاری از شهریت و نیازهای اولیه زندگی در آنها نیست، یا به بیکارسازی تن بدهند. این دو راهی دشواری است که زندگی و معیشت هزاران کارگر پیمانی در مناطق نفتی در جنوب را دچار دست انداز میکند و به خاطر آن کارگران در بخش های بسیاری در عسلویه به اعتراض برخاسته اند.
مناطق ویژه اقتصادی حتی شمول همان قانون کار حکومتی هم نیست و دست کارفرمایان در به بردگی کشیدن کارگران کاملا باز است. پایین ترین استانداردهای ایمنی و زیستی در این مناطق حاکم است. در این مناطق شکل اصلی استخدام ها پیمانی است و چماق اخراج دائما بالای سر کارگران است. نکته هشدار دهنده اینست که دولت تلاش میکند که با تفرقه انداختن بین کارگران تحت عنوان بومی و غیر بومی، طرح لغو "کار اقماری" را اجرایی کند. مقابله با طرح لغو کار اقماری میتواند و باید سرآغازی برای پایان دادن به کل قوانین برده وار مناطق ویژه اقتصادی باشد که تمامی کارگران شاغل در این مناطق را در بر میگیرد. عسلویه و بسیاری از مناطقی که امروز جزو "مناطق ویژه اقتصادی" محسوب میشوند، از جمله کانون های داغ اعتراض در جنبش کارگری هستند. در این اعتراضات کارگران بارها بر خواستهایی چون کوتاه شدن دست پیمانکاران از سر کارگران و تبدیل استخدام آنان به استخدامهای رسمی، متوقف شدن بیکارسازی ها و پرداخت بموقع حقوق کارگران، ایمنی محیط کار، افزایش سطح دستمزدها به بالای خط فقر، برخورداری از حق تجمع و تشکل و داشتن یک زندگی انسانی تاکید کرده اند و این خواستها همه میتواند محور مشترک اعتراضات کارگران در تمام این مناطق باشد. حزب تمامی کارگران بویژه کارگران شاغل در مناطق ویژه اقتصادی را به اعتصابی سراسری برای لغو کل قوانین برده وار حاکم در این مناطق فرا میخواند.

پیش بسوی اعتصابات سراسری
حزب کمونیست کارگری ایران